اختصاصی طرفداری | این مطلبی بود که قرار بود با فیلمی کوتاه و به شکلی کاملاً متفاوت خدمت شما عزیزان عرضه شود. با خلاصه کردن و قلع‌وقمع مطلب که از سفر و مشاهدات سخن می‌گفت، شاید حالا که کمی آب‌ها از آسیاب افتاده، صرفاً از کانال دیدار اخیر رئال مادرید و سیتی به دو روی سکه، ظهور و سقوط دو تیم نگاهی داشته باشیم و خاطره بازی بماند برای بعد.
امیرحسین صدر
۲۶ فوریه ۲۰۲۵
*/
- رئال مادرید و کهکشانی‌های ۳؛ اعلان جنگ
- رئال مادرید؛ سلطان بی‌چون‌وچرای کامبک‌‌های دراماتیک و کُشنده
دو روی یک سکه
نبردهای متعددی در طول تاریخ تعیین‌کننده بودند. سقوط یک امپراتوری و قدرت مطلق با ظهور و استیلای امپراتوری و قدرت دیگری همراه بوده است. هیچ‌کس هرگز به قدرت دائمی و ابدی دست نیافته است.
در این فصل، گواه آن در دنیای فوتبال سقوط تیمی چون منچسترسیتی و مربی مشهور آن، پپ گواردیولا است. طی کمتر از یک هفته، یکی از غول‌های اروپا به دست دو قدرت دیگر، رئال مادرید و لیورپول، از پای درآمد و هلاک شد.
پیش از دیدار دور پلی‌آف در لیگ قهرمانان، گواردیولا گفته بود: «منچسترسیتی باید بی‌عیب و نقص عمل کند.» اما این بی‌نقصی که او انتظارش را می‌کشید، فقط کمتر از چهار دقیقه در برنابئو دوام آورد و رئال مادرید با اولین حمله خود، قلعه آن‌ها را فرو ریخت.
کمال و بی‌نقصی به سرعت به نقص و ضعف تبدیل شد. بعد از نقص خفیف، آن‌ها به سطح معمولی تنزل کردند. معمولی به سوی بدی رفت و بدی به اندوه و حسرت عمیقی تبدیل شد. تیمی که روزی منچسترسیتی قدرتمند گواردیولا بود، دیگر نیست. تیمی که دیگر رقبا و مادرید حتی در شکست به چالش‌های جدی می‌کشید، مضمحل شده است.
کیلیان امباپه با هت‌تریکی درخشان، دهان دوست و دشمن را بست
خاطره این شب در برنابئوی مادرید، در این قصر و تالار فوتبال، یادبود و نماد دیگری از بلندپروازی، عزم خستگی‌ناپذیر، جاه‌طلبی و عطش سیر‌ناپذیر بی‌وقفه و بی‌پایان رئال مادرید بود. جایی که منچسترسیتی قربانی هوش، سرعت تفکر، واکنش و عملکرد حریف قدرتمند خود شد. سیتی فروپاشید، تکه‌تکه و ریزریز شد، متلاشی شد و از هم پاشید.
برنابئو است، کم بیاوری کارت تمام است. ضعف نشان دهی، له و لورده می‌شوی. رحمی نیست. هیچ‌وقت رحمی نبوده است! در روح بزرگان، قساوتی پنهان نهفته است. فرصتی داشته باشند، یکدیگر را می‌درند؛ با شقاوت و سنگدلی! و مادرید دقیقاً در برنابئو چنین کرد.
سلسله گواردیولا و سیتی تا مدتی منقرض شد، تا شاید قشون جدیدی جمع‌آوری کنند و با شجاعت و اعتماد‌به‌نفس دوباره، به هماوردی و جسارت‌های تازه‌ای در بالاترین جنگ و فتوحات فوتبال اروپا دست بزنند.
به تماشای تکرار بازی نشستم. لحظات هنرنمایی کیلیان امباپه که با سرعت به سوی عبدالقادر خوسانوفِ گیج و حیران و سردرگم هجوم می‌برد و با دریبل‌های سریع تعادلش را بر هم می‌زد، و آنجا که نیکو گونزالس برای متوقف کردن ضدحمله برق‌آسای وینیسیوس جونیور، ناچار به گرفتن شورت ورزشی او می‌شود، نشان از سلطه از یک‌سو و ضعف در سوی دیگر داشت.
برای سیتی، گریزی از سقوط و شکست وجود نداشت
در پایان، مادرید از هر نظر، سریع‌تر، قوی‌تر، گرسنه‌تر و بهتر بود. لوس بلانکوس با پیروزی و هت‌تریک محشر امباپه، ۳-۱ و در مجموع ۶-۳ کار را تمام کرد و مشکلات اولیه فصل را به کلی به فراموشی سپرد. سیتی برای نخستین بار در ۱۲ سال اخیر از راهیابی به مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا بازماند.
با وجود درخشش مادرید، دیدن سیتی که به این شکل کاملاً بی‌رحمانه شکست خورد، کمی ناراحت‌کننده بود. شاید آن‌ها ارلینگ هالند را به دلیل مصدومیت در اختیار نداشتند، اما سیتی فرسنگ‌ها از این تیم مادرید فاصله داشت. سربازان گواردیولا حتی نمی‌توانستند به شوالیه‌های سفیدپوش نزدیک شوند.
تیم پپ گواردیولا خیلی سریع و به طرز وحشتناکی سقوط کرده است. شاید منطقی است. این نتیجه، تمام‌و‌کمال، پایان یک عصر را برای سیتی رقم زد. این شکست و سپس باخت در اتحاد برابر لیورپول، شاید روند فروپاشی تیم بزرگی را که در سال ۲۰۲۳ این رقابت‌ها را فتح کرد و رکورد ۴ عنوان پیاپی لیگ برتر را به دست آورد، تسریع کند.
گواردیولا با مالکان باشگاه از امروز در صدد برپایی نسخه پنجم و تیم جدیدی با مدیریت مرد کاتالانی هستند. در مقابل، صعود به سوی اوج مادرید به‌موقع بود. سفیدپوشان، سربزنگاه در لالیگا و لیگ قهرمانان خود را جمع‌و‌جور کردند. آن‌ها عمدتاً مرد میدان‌های سخت و مبارزات دشوار به‌شمار می‌روند.
در برابر سیتی، آن‌قدر آماده بودند که با اولین ورود خود به حیطه سیتی به گل دست پیدا کنند. گلی که به طرز دردناکی ساده بود. نمونه‌ای دیگر از استعداد جدید سیتی در فشردن دکمه خودتخریبی و فرصت‌طلبی تیمی که به بهترین نحو از ضعف و اشتباهات بهره می‌برد.
پس از پیروزی ۳-۲ مادرید در اتحاد در دیدار اول، این تقابل عملاً در نیمه اول این بازی برگشت به پایان رسیده بود. همه می‌دانستند که دیگر راه بازگشتی برای سیتی وجود ندارد. همه می‌دانستند این تیم به سمت سیزدهمین شکست خود در ۲۶ بازی اخیر پیش می‌رود، و بعد از دیدار با قرمزپوشان مرسی‌ساید، این ارقام به ۱۴ و ۲۷ افزایش یافت.
با این نمایشی که شاهد آن بودیم و قرعه‌کشی دور بعد و برخورد با همشهری، اتلتیکو مادرید سیمئونه در دور بعدی لیگ قهرمانان، برای خیلی از دوستداران فوتبال و به‌طور حتم برای هواداران این تیم و بنگاه‌های شرط‌بندی، مادرید بار دیگر شانس اول قهرمانی در این رقابت‌ها خواهد بود.
ولی در مقابل، آرزوی سیتی تنها این است که در لیگ برتر، رتبه‌ای کسب کند تا بتواند سهمیه این رقابت‌ها را به دست آورد. زمانی، تصور عدم راهیابی آن‌ها به جمع چهار یا پنج تیم لیگ برتر، غیرقابل باور بود. اما دیگر نه!
این شکست و نحوه وقوع آن ممکن است آخرین آوای قو و وداعی تلخ برای تعدادی از بازیکنان برجسته فوتبال باشد. احتمالاً ما در لیگ قهرمانان شاهد مبارزات بازیکنانی مانند برناردو سیلوا، ایلکای گوندوعان، جک گریلیش، ادرسون و کوین دی‌بروینه، از اسطوره‌های تاریخ فوتبال منچسترسیتی و فوتبال اروپا، نخواهیم بود.
تابش نور تیز، سرد و بی‌رحم برنابئو بر آن‌ها تابیده بود و سوزش حقیقت آشکارا به اندام و افکار آن‌ها می‌کوبید. آن‌ها با هم پیر شده‌اند و ظاهراً دوران ترک‌تازی و شکوهشان گذشته است.
در آن شب در برنابئو مقابل مادرید و دیدار در اتحاد برابر لیورپول، بیش از هر شب دیگری، تمامی آن‌ها مانند قهرمانان دیروز و اسطوره‌های فراموش‌شده گذشته به نظر می‌رسیدند. نه فقط مادرید و لیورپول بلکه «زمان» هم با سرعت برق و باد از آن‌ها جلو زده است.
سانتیاگو برنابئو، معبدی در قلب مادرید
نمی‌توان از این بازی سخن گفت و به استادیوم برنابئو اشاره‌ای نداشت. اکنون که چندی است بازسازی آن به پایان رسیده، بسیار مشتاق بودم بار دیگر از نزدیک شاهد تغییرات آن باشم. فرصتی به دست آمد و به قولی «سُک سُک» کوتاهی در یکی از معابد فوتبال اجتناب‌ناپذیر بود.
اینک برنابئو بار دیگر به چه ورزشگاه باشکوهی تبدیل شده است! عظمت خیره‌کننده و معماری منحصربه‌فردش دوباره احیا شده و صفحه‌های نمایش عظیم آن، تماشای بازی را برای نسل جدید هواداران به تجربه‌ای مدرن و جذاب تبدیل کرده است. گذشته، حال و آینده در یک نقطه جا خوش کرده و به هم جوش خورده‌اند.
دوره کوتاهی بود که ورزشگاه تاتنهام هاتسپر به بهترین استادیوم فوتبال اروپا بدل شده بود، اما حالا برنابئو این عنوان را بازپس گرفته است و برخلاف باشگاه شمال لندن، تیمی دارد که سزاوار این همه شکوه باشد.
حضور در برنابئو، دیروز، امروز و فردا، فرقی نمی‌کند؛ گام برداشتن در تاریخ است، سفری در میان گذرگاه‌های آن، و براستی گذری است در دل تاریخ.
تاریخی که با پیوستن کیلیان امباپه در این فصل و در اختیار داشتن بازیکنانی چون وینیسیوس جونیور و جود بلینگهام با افتخار ادامه دارد. خلاف سیتی، انقراض غولِ غول‌های اروپا غیرممکن به نظر می‌رسد. سپیدپوشان تازه آغاز کرده‌اند.
source