به گزارش خبرورزشی، کنان ییلدیز، بازیکن ترک‌تبار داستانش را این‌گونه روایت می‌کند: «از آلکس دل‌پیرو درس‌های زیادی آموختم؛ او با من فوق‌العاده مهربان است. اما اکنون فقط به مسیر خودم فکر می‌کنم.»
یوناس روحی، نگارش مصاحبه با کنان ییلدیز را با این مقدمه شروع می کند و ادامه می دهد؛
کنان ییلدیز، زمانی که نخستین بار با یوونتوس به آمریکا سفر کرد، هنوز ماسیمیلیانو آلگری روی نیمکت تیم بود. او پسرکی جوان از تیم‌های پایه به شمار می‌رفت، اما با نشانه‌های آشکار نبوغ. هنوز قدم به سری آ نگذاشته بود و با چشمان پر از شور و اشتیاقِ یک تازه‌وارد، به همه چیز خیره می‌شد. طی ۷۳۰ روز، جهان کنان به کلی دگرگون شده؛ حالا او ستاره بیانکونری است—نامش در زبان ترکی به معنای «ستاره» است—و پیراهن شماره ۱۰، عدد اسطوره‌ها، را بر تن دارد. اکنون در جلد جام جهانی باشگاه‌ها، نام او کنار چهره‌هایی چون لیونل مسی و ارلینگ هالند دیده می‌شود؛ همان‌هایی که تا همین چند سال پیش فقط در بازی‌های پلی‌استیشن مقابلشان قرار می‌گرفت.
با این همه، کنان همچنان فروتن است؛ همان پسر ساده‌دل و خاکی دو تابستان پیش که حالا برای مصاحبه با دوست صمیمی‌اش، جوناس روحی، حاضر شده و به‌شدت از هر مقایسه‌ای که بوی خودنمایی بدهد، پرهیز می‌کند. گویی جمله معروف معمار آلمانی، لودویگ میس فان در روهه—«کمتر، بیشتر است»—شعار زندگی ییلدیز شده؛ بازیکنی که حتی پیچیده‌ترین حرکات را با سادگی و طبیعی‌ترین شکل ممکن اجرا می‌کند.
او کمال‌گراست؛ با این که سه سال در ایتالیا زندگی می‌کند، ترجیح می‌دهد به زبان انگلیسی پاسخ دهد: «همه‌چیز را به ایتالیایی می‌فهمم، اما برای حرف زدن باید خیلی تمرکز کنم و این باعث استرس من می‌شود.» او انرژی‌اش را برای زمین نگه می‌دارد، حتی اگر امشب مقابل منچسترسیتی کار را از روی نیمکت آغاز کند. (این گفتگو قبل از بازی شب گذشته یوونتوس و منچسترسیتی درجام جهانی باشگاه ها انجام شده است)
ییلدیز، چه حسی دارید که به نماد یوونتوس تبدیل شده‌اید؟
«این موضوع اعتمادبه‌نفسم را بسیار بالا می‌برد. می‌دانم که باید چه کاری انجام دهم؛ هر روز تلاش می‌کنم به تیم کمک کنم. داشتن ایمان به خودت خیلی مهم است، چون باعث می‌شود با هر چالشی در بالاترین سطح ممکن روبه‌رو شوی.»
در آمریکا همه منتظر دوئل جادویی ییلدیز و مسی هستند. حس شما چیست؟
«اهل مقایسه نیستم. فقط می‌خواهم در تمرین و بازی، بهترین نسخه از خودم باشم—برای خودم و برای موفقیت تیم.»
فصل گذشته برایتان نقطه عطفی بود؛ پیراهن شماره ۱۰، جایگاه ثابت و تبدیل شدن به محور یوونتوس. زندگی‌تان چطور تغییر کرد؟
«خیلی تغییر کردم. از یک نوجوان به مردی در حال رشد تبدیل شده‌ام؛ قدم به قدم. بابت همه‌چیز سپاسگزارم و امیدوارم هر روز پیشرفت کنم.»
بیشترین تغییر را در چه چیزی احساس می‌کنید؟
«شاید در ذهنیت. وقتی جوان هستی و با بازیکنان باتجربه‌تر بازی می‌کنی، باید سطحت را بالا نگه داری. باید خیلی سریع وارد دنیای جدیدی شوی—از نظر جسمی، ذهنی و تاکتیکی. فوتبال ترکیبی از عوامل زیادی است؛ باید نگرشت را عوض کنی، به رشد بدنی اهمیت بدهی و مراقب خودت باشی. دوران سختی هم وجود دارد؛ فوتبال همیشه صاف و هموار نیست. ولی در مجموع از روندی که طی کرده‌ام، راضی هستم—چه در فصل گذشته و چه حالا که اینجا در آمریکا هستم.»
از یک شماره ۱۰ به شماره ۱۰ دیگر؛ در ۲۰ سالگی بیش از دل‌پیرو در همین سن گل زده‌اید. انتظارش را داشتید؟
«به آمار و مقایسه‌ها توجهی ندارم. فقط می‌خواهم داستان خودم را بنویسم. دل‌پیرو را به‌خوبی می‌شناسم، مطالعه زیادی روی کارهایش داشتم. اما ما دو نفر کاملاً متفاوتیم؛ هرکس مسیر خودش را دارد.»
رابطه شما با دل‌پیرو چطور است؟ اخیراً چه حرفی به شما زده؟
«خیلی با هم در ارتباطیم. بعد از هر بازی پیام می‌دهد و تشویقم می‌کند که بهتر شوم. می‌گوید از موفقیتم خوشحال است و دوست دارد همین‌طور ادامه دهم. الکس انسان فوق‌العاده‌ای است.»
دل‌پیرو تقریباً تمام دوران حرفه‌ای‌اش را در یوونتوس گذراند. آیا امروز هم جایی برای بازیکنان وفادار وجود دارد؟ شما می‌توانید یکی از آن‌ها باشید؟
«همان‌طور که گفتم، هر کسی مسیر خودش را دارد. ماندن در یوونتوس برای همیشه رویای من است، اما فوتبال غیرقابل پیش‌بینی است. ترجیح می‌دهم در لحظه زندگی کنم و زیاد به آینده فکر نکنم.»
قراردادتان تا ۲۰۲۹ اعتبار دارد و باشگاه می‌خواهد آن را تا ۲۰۳۰ تمدید کند و دستمزدی در حد ستاره‌های بزرگ به شما بدهد. نظرتان چیست؟
«صادقانه بگویم، الآن اصلاً به این چیزها فکر نمی‌کنم. از وضعیتم راضی‌ام و تنها چیزی که برایم مهم است، کمک به تیم است. درباره پول صحبت نمی‌کنم؛ هدفم این است که در زمین بهترین خودم باشم.»
گفته می‌شود جان الکان علاقه زیادی به شما دارد. از گفت‌وگویتان در واشنگتن پس از پیروزی مقابل العین بگویید…
«کمی صحبت کردیم. می‌دانم که بازی من را دوست دارد. او انسان بسیار خوبی است و چند روز پیش یک پیام بسیار زیبا برایم فرستاد که برایم ارزشمند بود.»
جام جهانی باشگاه‌ها پر از ستاره است: مسی، بلینگام، وینیسیوس، هالند… آیا احساس می‌کنید در سطح آن‌ها هستید؟
«احساس فوق‌العاده‌ای است. وقتی خودت را میان این نام‌ها می‌بینی، حس مهم بودن به سراغت می‌آید. اما تمرکز من فقط روی اهداف تیم است؛ بقیه چیزها خود به خود خواهد آمد.»
کدام بازیکن بیش از بقیه توجه شما را جلب می‌کند؟
«خیلی‌ها هستند، به‌خصوص در رئال مادرید. آردا گولر بازیکن خارق‌العاده‌ای است و آینده روشنی دارد. این که مرا با او مقایسه می‌کنند، مایه افتخار است. ولی از من نخواهید بگویم بهترین بازیکن دنیا کیست، چون هرگز جوابش را نمی‌دهم!»
دست‌کم بگویید از کدام مدافع بیشتر واهمه دارید؟
«مدافعان خوب زیادند، مخصوصاً همین بازیکنان یوونتوس. اما اگر بخواهم یکی را نام ببرم، می‌گویم فن‌دایک؛ او واقعاً فوق‌العاده است.»
آلگری پس از اولین بازی شما در تیم بزرگسالان، شما را به آرایشگاه فرستاد. آیا حاضرید برای قهرمانی در جام جهانی موهایتان را بتراشید؟
«نه، این یکی را انجام نمی‌دهم! از آلگری خیلی سپاسگزارم؛ بابت همه کارهایی که برایم کرد، حتی این که مرا به آرایشگاه فرستاد! راستش حالا ظاهر بهتری دارم. اما این که موهایم را کاملاً بتراشم؟ متاسفم، این را نه!»
هم‌تیمی‌ها می‌گویند فوتبال شما چیزی جادویی دارد؛ حتی کولو موانی شما را جادویی توصیف کرده. نظر شما چیست؟
«این برایم افتخار بزرگی است. فقط می‌توانم از هم‌تیمی‌ها و مربیانی که داشتم، تشکر کنم. باورم نمی‌شود راندال این حرفهای زیبا را زده. فقط دو یا سه سال پیش من یک بچه بودم و او یک ستاره؛ حالا در یک زمین با هم تمرین می‌کنیم. این به من انگیزه می‌دهد که سخت‌تر کار کنم. اگر امروز اینجا هستم، به خاطر پدرم است که هر روز مرا به زمین فوتبال می‌برد. او بازیکن حرفهای نبود و فقط برای سرگرمی بازی می‌کرد، اما عشق بی‌پایان به فوتبال را به من منتقل کرد. همیشه به من می‌گفت: بدو، دریبل بزن، بازی کن و لذت ببر. او خیلی منتقد است و من همیشه به حرف‌هایش گوش داده‌ام.»
فوتبال امروز بسیار فشرده شده؛ شما تاکنون ۵۰ بازی با یوونتوس و چند بازی ملی هم انجام داده‌اید. این زیاد نیست؟
«بله، قطعاً بازی‌ها زیاد است، اما فوتبال مدرن همین است. بازی هر دو یا سه روز یک بار سخت و خسته‌کننده است، اما فرصت‌های زیادی هم به همراه دارد. خوشبختانه اطراف ما افراد حرفهای زیادی هستند که کمک می‌کنند بهترین ریکاوری ممکن را داشته باشیم.»
شما از معدود بازیکنانی هستید که این فصل آسیب‌دیدگی جدی نداشتید. راز آن چیست؟
«جوانی کمک زیادی می‌کند. سعی می‌کنم به‌درستی از بدنم مراقبت کنم و به توصیه‌هایی که می‌شود، عمل کنم؛ همین.»
یکی از ویژگی‌های تودور این است که فشار را از روی تیم برمی‌دارد. تعامل او با تیم چگونه است؟ آیا در زمین آزادی بیشتری دارید؟
«وقتی آمد، انرژی فوق‌العاده‌ای به تیم داد. به‌طور خاص به من گفت روی کاری که در زمین باید انجام بدهم تمرکز کنم و بقیه چیزها را کنار بگذارم. نمی‌خواهم درباره گذشته صحبت کنم، اما بله، تودور آزادی زیادی به من داده است.»
آمار نشان می‌دهد که بیشتر لمس توپ دارید و بیشتر گل می‌زنید…
«فوتبال فقط آمار نیست. البته که گل زدن حس فوق‌العاده‌ای دارد، اما تنها چیزی نیست که مهم است. من همیشه می‌خواهم بازی خوبی انجام دهم و تیم برنده باشد.»
امروز برای صدرنشینی در گروه مقابل منچسترسیتی قرار می‌گیرید. چه انتظاری دارید؟
«قطعاً بازی فوق‌العاده زیبایی خواهد بود، اما خیلی سخت است. همه می‌دانند سیتی چه تیمی است و چه تاریخی دارد.»
آیا ترجیح می‌دهید در مرحله بعد با رئال مادرید روبه‌رو نشوید؟
«قطعاً می‌خواهیم صدرنشین شویم، اما اصلاً مهم نیست بعداً با چه تیمی روبه‌رو شویم. راستش دوست دارم هویسن را ببینم، اما فقط برای شکست دادنش! شاید رئال قوی‌ترین تیم دنیاست، اما برای ما فرقی نمی‌کند حریف چه تیمی باشد.»
به نظر شما چه تیمی قهرمان جام جهانی باشگاه‌ها خواهد شد؟
«نمی‌دانم؛ فقط یک چیز را مطمئنم: ما همه کار خواهیم کرد تا این جام را خودمان بالای سر ببریم.»
source