به گزارش خبرگزاری تسنیم، امشب (یکشنبه) و از ساعت ۲۲:۳۰ فینال جام جهانی باشگاه‌ها 2025 در ورزشگاه نیوجرسی برگزار خواهد شد؛ جایی که چلسی، قهرمان فصل گذشته لیگ کنفرانس و پاری‌سن‌ژرمن که با نخستین قهرمانی‌اش در لیگ قهرمانان اروپا به بهترین باشگاه این قاره تبدیل شده برای کسب این جام به رقابت خواهند پرداخت.
بیایید لحظه‌ای از بحث فوتبال فاصله بگیریم و درباره آنچه این مسابقات در ایالات متحده را احاطه کرده است، صحبت کنیم. این رقابت‌ها با موجی از انتقادها همراه بوده است. یکی از کسانی که تحت تأثیر جام جهانی باشگاه‌ها قرار نگرفت، یورگن کلوپ، سرمربی پیشین لیورپول بود؛ «بدترین ایده‌ای که تاکنون در فوتبال اجرا شده است. من کسانی را که می‌گویند پول شرکت در این مسابقات دیوانه‌وار است، درک می‌کنم اما این مسئله درباره همه باشگاه‌ها صدق نمی‌کند. سال گذشته کوپا آمریکا و یورو برگزار شد، امسال جام جهانی باشگاه‌ها در جریان است و سال آینده جام جهانی خواهیم داشت. بازیکنان فرصت بهبود جسمی و روحی نخواهند داشت. مسابقات نباید به قیمت سلامتی بازیکنان فوتبال برگزار شود. من این وضعیت را برای هیچ‌کس آرزو نمی‌کنم. نگرانم که شاهد تعداد بی‌سابقه‌ای از مصدومیت‌ها باشیم، چه در فصل آینده، چه در جام جهانی یا بعد از آن.»
خاویر تباس، رئیس لالیگا نیز فیفا را به شدت مورد انتقاد قرار داد؛ «یک فاجعه واقعی. بازیکنان و لیگ‌ها مقابل یک برنامه زمانی ناقص ایستاده‌اند و اکوسیستم فوتبال حرفه‌ای به شدت آسیب دیده است. صدها هزار کارمند تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. همه چیز حول درآمد تلویزیون و حمایت مالی می‌چرخد که قبلاً هم درباره‌اش گفته شده است. علاوه بر این، قیمت بلیت‌ها به شدت کاهش یافته تا استادیوم‌ها پر به نظر برسند، در حالی که بازیکنان و باشگاه‌ها با مشکلات مالیاتی مواجه هستند. آیا وضعیت می‌تواند بدتر باشد؟ با این حال، کسانی هستند که همچنان داستان‌هایی می‌فروشند که این مسابقات موفقیتی بزرگ و آینده فوتبال است.»
موضع این دو شخصیت ورزشی قابل درک است اما ادعاهای دیگر چه؟
در ادامه به برخی از اصلی‌ترین ضعف‌های جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۲۵ پرداخته می‌شود:
حضور تیم‌های ضعیف
فیفا تلاش کرد تا با تغییر فرمت جام جهانی باشگاه‌ها تعداد بینندگان را افزایش دهد (که طبق همین منطق، تعداد شرکت‌کنندگان جام جهانی به ۴۸ تیم افزایش یافت) اما نتیجه چندان رضایت‌بخش نبود. با معیارهای انتخابی نامعمول، تیم‌های ضعیف زیر به این مسابقات راه یافته‌اند:
اوکلند سیتی (نیوزیلند)، ویداد (مراکش)، اسپرانس تونس (تونس)، ماملودی سانداونز (آفریقای جنوبی)، اوراوا رد دایموندز (ژاپن)، اولسان هیوندای (کره جنوبی) و ردبول سالزبورگ (اتریش).
آیا جز هواداران این تیم‌ها کسی انگیزه‌ای برای تماشای مسابقات آنها داشت؟ اگر قهرمان انگلیس، لیورپول یا بهترین باشگاه‌های اسپانیا و ایتالیا مثل بارسلونا و ناپولی حضور داشتند، این رقابت‌ها چگونه می‌توانست تغییر کند؟ حتی تاتنهام، برنده لیگ اروپا یا منچستر یونایتد که با وجود شرایط نامطلوب هنوز محبوب است، بهتر از آکلند سیتی که با نتیجه تحقیرآمیز ۱۰ بر صفر مقابل بایرن مونیخ شکست خورد، می‌توانستند جایگاهی در این مسابقات پیدا کنند.
شکست فیفا در جلب توجه عمومی
جانی اینفانتینو، رئیس فیفا آشکارا خوشحال است که جام جهانی باشگاه‌ها را برگزار کرده است. او معتقد است با وجود برخی نظرات منفی، این مسابقات ویژه و منحصربه‌فرد از آب در آمده‌اند. او بالاخره موفق شد قهرمانی واقعی جهان را با حضور قوی‌ترین باشگاه‌ها (که البته بحث‌برانگیز است) و بازیکنان برجسته فوتبال (که آنها نیز مورد سوال هستند) برگزار کند.
این وعده امیدبخش بود اما نتیجه چه شد؟ البته برگزارکنندگان مبلغ زیادی سرمایه‌گذاری کردند (جایزه نقدی یک میلیارد دلاری گویای همه چیز است). اما به هواداران ورزش شماره یک توضیح ندادند چرا این مسابقات اهمیت دارد و محصول جدید را به درستی معرفی نکردند. جام جهانی باشگاه‌ها فاقد تبلیغات و روابط عمومی مناسب بود؛ فیفا امید داشت هواداران از حضور تیم‌هایی مانند پاری‌سن‌ژرمن، بایرن، رئال مادرید، منچستر سیتی و چند باشگاه برتر اروپایی دیگر که هر چند از یک فصل طولانی خسته بودند، اما با ترکیب اصلی به آمریکا آمده‌اند، رضایت داشته باشند. علاوه بر این، لیونل مسی در تیم میزبان، اینتر میامی بازی خواهد کرد اما این امیدها با واقعیت همخوانی نداشت.
سکوهای خالی در بیشتر مسابقات
طی این ماه خبرهای مختلفی درباره حضور تماشاگران در مسابقات منتشر شد؛ بازی افتتاحیه با کاهش قیمت بلیت نجات یافت؛ حدود ۲۰ هزار بلیت برای دیدار الاهلی مصر و اینتر میامی (تیم مسی) فروخته شد که معادل یک سوم ظرفیت ورزشگاه بود؛ کمتر از ۳۵۰۰ نفر دیدار اولسان کره و ماملودی ساندونز آفریقای جنوبی را تماشا کردند.
به طور کلی، کاهش قیمت بلیت به یک راهکار برای جام جهانی تبدیل شده بود؛ هواداران تمایلی به پرداخت هزینه‌های بالا برای دیدن مسابقاتی با پوسترهای ضعیف نداشتند. حتی در بازی‌های حساس مانند نیمه‌نهایی بین فلومیننزه و چلسی، مردم چندان علاقه نشان ندادند و مجبور شدند قیمت بلیت را تا ۳۶ برابر کاهش دهند؛ طبق گزارش اتلتیک، قیمت بلیت از ۴۷۳.۹ دلار به ۱۳.۴ دلار رسید.
مشکلات مکرر آب‌وهوا
واضح است که هیچ‌کس نمی‌تواند بر رعد و برق کنترل داشته باشد اما توقف‌های مکرر مسابقات و درخواست از تماشاگران برای ترک سکوها حتی صبورترین افراد را نیز عصبانی کرد. در ۵۰ مسابقه اول شش بار به دلیل شرایط جوی مسابقات به تعویق افتاد که یکی از آنها چندین ساعت به طول انجامید.
انزو مارسکا، سرمربی چلسی در کنفرانس خبری گفت: «آنها تاکنون شش، هفت یا هشت بازی را متوقف کرده‌اند. احتمالاً این مکان برای برگزاری چنین رقابت‌هایی مناسب نیست.»
علاوه بر این، گرما نفس کشیدن را دشوار کرده بود. در طول مسابقات، دما فراتر از حد مجاز رفت و در برخی ورزشگاه‌ها در بازی‌های روز که به خاطر تماشاگران اروپایی و منافع تجاری برگزار می‌شد، دماسنج به ۳۸ درجه سانتیگراد رسید.
/
source