اتلتیکو مادرید ۱ – ۱ اسپانیول؛ دومین بازی و دومین ناکامی سیمئونه

دیه‌گو سیمئونه، سرمربی اتلتیکو، تأکید کرده بود که تیم باید برای همگام شدن با پیشرفت باشگاه، یک پله بالاتر برود. اما در دو هفته ابتدایی لالیگا، دو گام و دو لغزش برای تیمی که با سرمایه‌گذاری‌های کلان و بازسازی ترکیب در دو فصل اخیر، انتظارات از آن بالا رفته، شروعی نگران‌کننده از نظر نتیجه است، هرچند از نظر بازی چندان بد نبوده است.

با توجه به کیفیت و نام‌های بزرگ بازیکنان اتلتیکو، این تیم باید بیش از یک امتیاز از شش امتیاز ممکن کسب می‌کرد. اما در رقابتی مانند لالیگا، جایی که رقبای بزرگی چون بارسلونا و رئال مادرید به ندرت امتیاز از دست می‌دهند، این شروع برای اتلتیکو نگران‌کننده است. با گذشت زمان و هماهنگی بازیکنان جدید، تیم بهبود خواهد یافت، اما فوریت نتایج با صبر سازگار نیست و در فوتبال، زمان منتظر کسی نمی‌ماند.

الچه تحت هدایت ادر سارابیا سعی داشت با مالکیت توپ و پاس‌کاری‌های طولانی بازی را کنترل کند. دروازه‌بان الچه، دیتورو، گاهی تا 30 متری دروازه‌اش پیش می‌آمد تا در شروع بازی‌سازی مشارکت کند. 

الچه ترکیبی از بازی کوتاه و پاس‌های بلند را به کار برد که با قد و قامت بازیکنانی چون آلوارو رودریگز و رافا میر، موقعیت‌های ثانویه خلق می‌کرد. این رویکرد مقابل تیمی مثل اتلتیکو که از اشتباهات حریفان بهره می‌برد، ریسک بالایی داشت. 

با این حال، گل اتلتیکو از یک حرکت ساده نتیجه گرفت: پاس 30 متری هانکو به سورلوت که با حرکتی هوشمندانه، توپ را از بالای دیتورو عبور داد و گل زیبایی به ثمر رساند.

اتلتیکو کنترل بازی را در دست داشت و به نظر می‌رسید الچه، تیمی تازه صعود کرده، در متروپولیتانو تحت فشار قرار گیرد. الچه در 57 سال اخیر در خانه اتلتیکو امتیازی نگرفته بود. اما در یک ضدحمله سریع، والرا با پاس به آلوارو رودریگز و سپس رافا میر، بازی را به تساوی کشاند. 

در نیمه دوم، الچه عقب‌نشینی کرد و اتلتیکو به سختی موقعیت خلق می‌کرد. تعویض‌های سیمئونه، از جمله ورود گریزمان و گالاگر، تأثیر چندانی نداشت. در دقایق پایانی، اتلتیکو با شوت‌های از راه دور گریزمان و راسپادوری و یک پنالتی مشکوک روی گالاگر که داور رد کرد، به نتیجه نرسید. تساوی 1-1، شروعی ناامیدکننده برای اتلتیکو بود.