طرفداری | ایان راش (Ian Rush) زاده ۲۰ اکتبر ۱۹۶۱ در شهر سنت آساف ولز است. او با قد ۱۸۳ سانتی‌متری خود در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد. ایان، کوچک‌ترین فرزند فرانسیس راش، کارگر کارخانه فولاد و دوریس، زن خانه‌‌دار از ۱۰ فرزند این زوج بود. او در پنج سالگی به بیماری مننژیت مبتلا شد و در حدود یک ماه، مجبور به زندگی در اتاق اکسیژن شد. پس از عضویت ایان در مدرسه کاتولیک‌های سنت مری، او با ورزش‌های رایج کشورش آشنا شد و به راگبی، هاکی و فوتبال علاقه‌مند شد. او در ابتدا طرفدار شش آتیشه باشگاه اورتون بود و به لطف این باشگاه، فوتبال را دوست می‌داشت. بازی‌های خوب جیمی گریوز نیز راش را به بازی در پست مهاجم نوک ترغیب کرد. بازی‌های راش در تیم‌های رده نوجوانان و مسابقات محلی، او را مورد توجه استعدادیاب‌های باشگاه چستر سیتی قرار داد. راش در سال ۱۹۷۸ به تیم بزرگسالان چستر ملحق شد و در یک بازی فصل نخست برای این باشگاه به میدان رفت. او در فصل ۸۰-۱۹۷۹ به ترکیب ثابت باشگاه چستر رسید و توانست در مجموع فصل، آمار ۳۸ بازی و ۱۸ گل را به ثبت برساند. گلزنی برابر نیوکاسل و میلوال در جام حذفی انگلستان، ارزش‌های این مهاجم ولزی را بیش از پیش اثبات کرد.
پیشنهاد جف توئنتیمن، استعدادیاب ارشد باشگاه لیورپول به باب پیزلی، سرمربی وقت این باشگاه، ایان راش اورتونی را به گزینه تقویت لیورپول در نقل و انتقالات تابستانی ۱۹۸۰ تبدیل کرد. هزینه ۳۰۰ هزار پوندی لیورپول برای جذب جوانی ۱۹ ساله، تصمیم شجاعانه‌ای از سوی مدیران این باشگاه برای سرمایه‌گذاری بود. نخستین بازی راش برای باشگاه لیورپول در هفته ۳۴ برابر ایپسویچ به ثبت رسید. راش در نخستین فصل حضورش در لیورپول، در ۹ مسابقه به میدان رفت که یکی از این مسابقات، دیدار نیمه نهایی جام باشگاه‌های اروپا برابر بایرن مونیخ بود که در نهایت منجر به قهرمانی لیورپولی‌ها شد. راش فصل دوم همکاری خود با لیورپول را در شرایطی شروع کرد که با سرمربی وقت این باشگاه یعنی باب پیزلی، بر سر سبک بازی خود دچار اختلافاتی شده بود اما این بازیکن توانست در این فصل، خود را به عنوان یکی از بازیکنان مهم ترکیب باشگاهش مطرح کند. پس از عدم حضور در هشت هفته نخست، این بازیکن با بریس برابر لیدز به ترکیب اصلی رسید و سپس با درخشش خود در نیمه دوم فصل که با هت‌تریک برابر ناتس کانتی و بریس برابر بیرمنگام همراه بود، یکی از دلایل اصلی قهرمانی غیرمنتظره لیورپول شد زیرا این باشگاه تا میانه‌های فصل در رتبه‌های میانی جدول قرار داشت. گل‌های راش در نیمه نهایی و فینال لیگ کاپ که منجر به قهرمانی دیگری برای لیورپولی‌ها شد و گلزنی برابر پالوسورا و آلکمار در جام باشگاه‌های اروپا، از دیگر لحظات مهم این فصل راش در لیورپول بود. ۴۹ بازی، ۲۹ گل و هشت پاس گل، حاصل عملکرد راش در این فصل بود.
این بازیکن در فصل ۸۳-۱۹۸۲، هم‌چنان عضوی کلیدی در لیورپول بود و توانست با پوکر برابر اورتون، هت‌تریک برابر کاونتری و ناتس کانتی و بریس برابر برایتون و سوانسی در لیگ برتر و ثبت تک‌گل پیروزی‌بخش این باشگاه در سوپرکاپ انگلستان برابر تاتنهام، ستاره خط حمله لیورپول باشد. آمار این فصل راش در لیورپول، ۵۱ بازی، ۳۱ گل و ۹ پاس گل بود که به دومین قهرمانی متوالی لیورپول منتهی شد. اوج درخشش راش در لیورپول به فصل ۸۴-۱۹۸۳ بازمی‌گردد که او با ثبت ۳۲ گل، مقتدرانه به عنوان آقای گلی انگلستان رسید. لیورپول با درخشش راش به سومین قهرمانی پیاپی خود در انگلستان رسید. بهترین عملکرد فصل این بازیکن در هفته ۱۱ این فصل برابر لوتون تاون رقم خورد که او با پنج گلش، لیورپول را به پیروزی ۰-۶ رساند. دیگر بازی‌های جالب توجه راش، دیدار هفته ۴۱ با کاونتری با چهار گل و یک پاس گل و دیدار هفته ۲۴ برابر استون ویلا با سه گل بود. او در قهرمانی لیورپول در جام باشگاه‌های اروپا نیز عملکرد موفقی داشت و با یک گل در بازی برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی برابر بیلبائو، دو گل در دو بازی رفت و برگشت یک‌چهارم نهایی برابر بنفیکا و دو گل در دیدار برگشت نیمه نهایی برابر اف‌سی دینامو، سهم بزرگب در فینالیست‌شدن تیمش داشت. او در دیدار فینال برابر رم که با ضیافت پنالتی‌ها، تکلیف پیروز مسابقه معلوم شد، پنالتی چهارم لیورپول را به گل تبدیل کرد. آمار کلی راش در این فصل شیرین، ۶۵ بازی، ۴۷ گل و ۱۴ پاس گل بود. آمار خوب گلزنی راش، او را به کفش طلای سال ۱۹۸۴ اروپا رساند. راش سه فصل دیگر با لیورپول همکاری کرد و توانست به آمارهای ۴۴ بازی، ۲۶ گل و پنج پاس گل در فصل ۸۵-۱۹۸۴، ۵۴ بازی، ۳۱ گل و ۱۷ پاس گل در فصل ۸۶-۱۹۸۵ و ۵۵ بازی، ۳۵ گل و ۱۳ پاس گل در فصل ۸۷-۱۹۸۶ رسید.
در میان پیشنهادات رنگارنگ راش در سال ۱۹۸۶، او تصمیم گرفت تا یوونتوس را انتخاب و در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا بازی کند. لیورپول نیز آزادی بسیاری را به راش، به منظور انتخاب تیم جدیدش داده بود و با پیشنهاد یوونتوس که معادل پنج میلیون یورو بود را پذیرفت. در حالی که انتقال راش به بانوی پیر نهایی شده بود، قوانین بازیکنان خارجی سری‌آ باعث شد تا این مهاجم ولزی، مجوز بازی در ایتالیا را نداشته باشد. یوونتوس از دو بازیکن خارجی شامل میشل پلاتینی و مایکل لادروپ بهره می‌برد و با توجه به خداحافظی پلاتینی در پایان فصل، پیشنهاد داد تا راش به صورت قرضی در لاتزیو بازی کند. این مهاجم ولزی در نهایت بازی در لاتزیو را رد کرد و یک فصل دیگر، این بار با قراردادی قرضی، در لیورپول بازی کرد و در تابستان ۱۹۸۷، راهی یوونتوس شد. نخستین بازی راش با پیراهن یوونتوس، دیدار هفته دوم سری‌آ برابر امپولی بود. او گلزنی‌هایش در پیراهن یوونتوس را با بریس برابر پسکارا شروع کرد و سپس دروازه آولینو، امپولی، آسکولی، ناپولی و تورینو را باز کرد. ۴۰ بازی و ۱۳ گل در ایتالیا، حاصل ماجراجویی راش بود. او پس ار یک فصل، چندان انتظارات ایتالیایی‌ها را برآورده نکرد و در نهایت، با مبلغی معادل سه میلیون یورو به لیورپول بازگشت.
در بازگشت به لیورپول، این بار جان آلدریج، زوج راش در خط حمله لیورپول بود. راش که پیش‌تر با کنی دالگلیش، زوج خطرناکی را ساخته بود، این بار باید با این مهاجم به زوجی خطرناک تبدیل می‌شد. نخستین بازی راش در بازگشت به لیورپول، دیدار برابر چارلتون در هفته نخست لیگ برتر انگلستان بود. ۳۰ بازی، ۱۱ گل و چهار پاس گل در فصل نخست بازگشت این بازیکن به ثبت رسید. او در فصل ۹۰-۱۹۸۹ به فرم خوب پیشین‌اش بازگشت و توانست ۲۶ گل و هفت پاس گل را در ۴۸ بازی ثبت کند. در فصول بعدی همکاری لیورپول با راش، آمارهای ۴۸ بازی، ۲۶ گل و ۱۳ پاس گل در فصل ۹۱-۱۹۹۰، ۳۱ بازی، ۹ گل و چهار پاس گل در فصل ۹۲-۱۹۹۱، ۴۲ بازی، ۲۲ گل و چهار پاس گل در فصل ۹۳-۱۹۹۲، ۴۹ بازی، ۱۹ گل و چهار پاس گل در فصل ۹۴-۱۹۹۳، ۵۰ بازی، ۱۹ گل و پنج پاس گل در فصل ۹۵-۱۹۹۴ و ۲۹ بازی، هفت گل و سه پاس گل در فصل ۹۶-۱۹۹۵ به ثبت رسید. از فصل ۹۴-۱۹۹۳ بود که راش به بازوبند کاپیتانی باشگاه لیورپول رسید و توانست نقش ویژه‌ای در رختکن این باشگاه داشته باشد. آخرین بازی راش در آنفیلد به ۲۷ آوریل ۱۹۹۶ و دیدار برابر میدلزبورو بازمی‌گردد که این بازیکن پس از ورود در دقیقه ۵۹ به زمین مسابقه، از سوی تماشاگران هر دو تیم تشویق شد. از جمله افتخارات راش در لیورپول، پنج قهرمانی در لیگ برتر انگلستان و لیگ کاپ، چهار سوپرکاپ انگلستان، سه جام حذفی و دو قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا بود. او در سال ۱۹۹۶ به لیدز یونایتد پیوست و در یک فصل حضورش به بریس برابر لستر و یک گل برابر چلسی در ۴۱ بازی رسید. راش سپس راهی نیوکاسل شد تا هم‌بازی سابقش، کنی دالگلیش را در قامت سرمربی‌گری این باشگاه همراهی کند. با این وجود، همکاری این دو همانند دوران حضورشان در لیورپول نبود و با آمار ۱۴ بازی، دو گل و یک پاس گل از این بازیکن در شش ماه حضورش به پایان رسید. گفته می‌شد که دالگلیش با جذب راش، تجربه لیورپول قدیم را به نیوکاسل منتقل می‌کند اما انگار زمان، خیلی سریع‌تر از این حرف‌ها پیش رفته بود. راش در نقل و انتقالات زمستانی ۱۹۹۸، با قراردادی قرضی راهی شفیلد یونایتد شد و در چهار بازی برای آن‌ها بازی کرد. مقاصد بعدی او، رکسهام در سطح دوم انگلستان با آمار ۲۲ بازی و سیدنی استرالیا با آمار دو بازی و یک گل بود. در نخستین سال قرن بیست و یکم میلادی بود که راش از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
نخستین بازی ملی این بازیکن برای تیم ملی ولز در سال ۱۹۸۰ برابر اسکاتلند به ثبت رسید. او در سال ۱۹۸۲ و برابر کشور دیگری از بریتانیا یعنی ایرلند شمالی، نخستین گل ملی خود را به ثبت رساند. بهترین عملکرد راش در بازی‌های ملی به هت‌تریک او برابر جزایر فارو در سال ۱۹۹۲ بازمی‌گردد. او پس از بازی برابر ایتالیا در سال ۱۹۹۶، دیگر در رده ملی دیده نشد تا بدون حضور در تورنمنت‌های مهمی چون یورو و جام جهانی، فوتبال ملی را ترک کند. آمار نهایی راش در رده ملی، ۷۳ بازی، ۲۸ گل و سه پاس گل بود. او پس از خداحافظی از فوتبال، در پست‌های مدیریتی به باشگاه محبوبش یعنی لیورپول کمک کرد و مدت کوتاهی از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵، سرمربی‌گری باشگاه چستر سیتی را برعهده گرفت. او در سال ۲۰۰۶، به پاس دستاوردهای بزرگش در فوتبال انگلستان به تالار مشاهیر فوتبال این کشور رسید. راش در یکی از اپیزودهای سریال «Hustle» در سال ۲۰۱۲، با کاراکتر خودش بازی کرد. راش، یک گلزن بالفطره بود که بیشتر گل‌های خود را از محوطه جریمه حریف به ثمر رساند. او یکی از چهارچوب‌شناس‌ترین مهاجمان تاریخ فوتبال اروپا است که در پیش‌بینی مسیر توپ، بسیار ماهر بود. او با سبیل‌های همیشگی خود در دوران بازی، شخصیت کاریزماتیکی را برای خود به وجود آورده بود. راش، همواره شخصیتی فروتن داشت و بسیار به هم‌تیمی‌ها و زوج‌های در خط حمله برای درخشش بیشتر کمک می‌کرد. از جمله القاب راش در دوران بازی، «راشی» که از نام خانوادگی‌اش بهره گرفته شده و «جادوگر ولزی» که به ملیتش اشاره داشت، بود.
از سری خاطرات فوتبالی روز
- جیووانی بیا؛ مدافع مستحکم اینتر، ناپولی و بولونیا
- یوناس ترن؛ جانشین مارادونا در ناپولی، مترونوم رم و معمار آرام تیم ملی سوئد
- فابریتزیو دی مائورو؛ از شروع فوتبال در رم تا گلزنی برابر این باشگاه با پیراهن لاتزیو
source