انتخاب کاترین کانولی، سیاستمدار مستقل و منتقد ناتو و اسرائیل، بهعنوان رئیسجمهور جدید ایرلند را میتوان فراتر از تحول داخلی دانست؛ این رخداد نشانهای از خستگی افکار عمومی اروپا از روایتهای ساختگی غرب درباره «دموکراسی و صلح» و نقطه عطفی در بازگشت ارزشهای انسانی و عدالتمحور به سیاست اروپاست.
یه گزارش خبرگزاری آنا، انتخاب کاترین کانولی، چهره مستقل و منتقد ناتو و اسرائیل، بهعنوان رئیسجمهور جدید ایرلند را باید فراتر از یک تحول داخلی در دوبلین دانست؛ این رویداد را میتوان پژواکی از خستگی افکار عمومی اروپا از سیاستهای دوگانه غرب و دروغهای کاخ سفید درباره صلح و دموکراسی دانست.
کانولی در حالی به قدرت رسیده که جهان غرب درگیر بحران مشروعیت اخلاقی در برابر جنایات اسرائیل در غزه است. او از معدود سیاستمداران اروپایی است که با صراحت، جنایات اسرائیل را «نسلکشی» نامیده و تأکید کرده است که نباید میان حملات مقاومت فلسطینی و بمبارانهای ویرانگر ارتش اسرائیل هیچ مقایسهای صورت گیرد. همین مواضع، کانولی را به صدای تازهای در اروپا بدل کرده است؛ صدایی که از دل مردم، نه از درون ساختارهای قدرت، برخاسته است.
شکست روایت آمریکایی از «دموکراسی و آزادی»
در حالیکه واشنگتن و بروکسل میکوشند جنگ غزه را در چارچوب «مبارزه با تروریسم» تعریف کنند، پیروزی کانولی نشان میدهد که این روایت دیگر در میان ملتهای اروپایی خریدار ندارد. مردم ایرلند، کشوری که تاریخی طولانی از استعمار و مقاومت دارد، بار دیگر به جهانیان یادآور شدند که حق تعیین سرنوشت، با بمباران و اشغال سازگار نیست. آنان با رأی خود به زنی که آشکارا علیه سیاستهای آمریکا و ناتو سخن گفته، پیام روشنی را که به افکار عمومی مخابره کردند.
بازتاب مقاومت در ساختار سیاسی اروپا
مواضع کانولی تنها بیان همدلی با مردم فلسطین نیست، بلکه نشانهای از تغییر پارادایم سیاسی در اروپا است. چرخش تدریجی از سیاستهای راستگرای نولیبرال و نظامیگرا، به سمت نگاههای انسانیتر، عدالتمحور و ضدامپریالیستی؛ این تحول چشمگیر در کشوری رخ میدهد که عضو اتحادیه اروپاست، اما همواره کوشیده بیطرفی نظامی خود را حفظ کند. اکنون ایرلند با انتخاب کانولی، در برابر فشار ناتو، موضعی مستقلتر اختیار کرده است.
صدایی که از دوبلین آغاز شد
کانولی نه از دل حزب حاکم برخاسته و نه وابسته به لابیهای اقتصادی است. او با حمایت جریانهای مردمی، اتحادیههای کارگری و نیروهای عدالتطلب، به جایگاهی رسیده که میتواند وجدان بیدار اروپا نام گیرد. انتخاب او نشان میدهد که موج بیداری در برابر سیاستهای ظالمانه غرب، از خیابانهای لندن و پاریس آغاز شده و تا صندوقهای رأی در دوبلین امتداد یافته است.
مردم ایرلند، با تجربه تاریخی استعمار بریتانیا و جنگهای استقلال، بیش از هر ملت اروپایی معنای واقعی «مقاومت» را میدانند. از اینرو، همدلی آنان با فلسطین، نه یک شعار سیاسی بلکه بازتاب هویت تاریخی خودشان است.
از گسیختگی ناتو تا بحران در اتحادیه اروپا
انتقاد کانولی از گسترش ناتو و نظامیگرایی اتحادیه اروپا، بازتابی از نگرانی روزافزون ملتهای اروپاست. جنگ اوکراین، هزینههای اقتصادی، و فشار افکار عمومی برای توقف ارسال سلاح، اتحادیه اروپا را در موقعیتی دشوار قرار داده است. در چنین شرایطی، روی کار آمدن رئیسجمهوری که خواهان بازگشت به اصول بیطرفی و عدالت جهانی است، میتواند نخستین نشانه از شکاف عمیق در اجماع غربی باشد.
اروپا اکنون در برابر انتخابی تاریخی قرار دارد: تداوم وابستگی به سیاستهای واشنگتن یا بازگشت به عقلانیت مستقل و احترام به ملتها. رأی مردم ایرلند، پاسخ روشنی به این دو راهی بود. از همین رو پیروزی کاترین کانولی را میتوان آغاز فصلی جدید در سیاست اروپا دانست؛ فصلی که در آن، ارزشهایی، چون استقلال، عدالت و انسانیت بار دیگر از سوی مردم به میدان سیاست بازگشته و این نوید را میدهد که این آغاز راه است و باید منتظر گشایشهای بیشتری برای انحطاط سیاستهای امپریالیستی باشیم.
source