سرنوشت قهرمانی؛ کوبیدن درهای بسته

اختصاصی طرفداری | روزی دیگر، سالی دیگر، فصلی دیگر و بار دیگر همان حس قدیمی برای میکل آرتتا و آرسنال. تساوی خانگی با استون ویلا ضربه سنگینی به امیدهای او، تیمش و هواداران وارد کرد. تکرار داستان همیشگی، تکرار مکررات در این بحث‌های فصل‌به‌فصل ماست.

ویلا در مسابقه آوریل ۲۰۲۴ چالش قهرمانی آرسنال را به نابودی کشید و این بازی احتمالاً رؤیا و تلاش‌های سال ۲۰۲۵ را فرو ریخته است. این‌بار با شکست همراه نشد، اما حس مشابهی داشت. بازتاب شکست برابر تیمی بود که در تعقیب لیورپول قرار دارد. تساوی‌های اخیر لیورپول فرصتی برای آرسنال ایجاد کرده بود، اما پیروزی دیرهنگام لیورپول با ۲ گل نونئز در وقت‌های اضافه برابر برنتفورد جان‌سخت، یک ساعت پیش از این دیدار اجازه هیچ لغزشی به مردان آرتتا نمی‌داد.

اما آرسنال به گناهی نابخشودنی دست زد و برتری دو گل در خانه را از دست داد با فاصله شش امتیازی با لیورپول، در حالی که تیم آرنه اسلوت یک بازی عقب‌مانده در دست دارد، ظاهراً همه امیدها و آرزوهای توپچی‌ها بر باد رفته است.

نگاهی بسیار کوتاه به دیدارهای آرسنال و لیورپول در هفته ۲۱ و سرنوشت رقابت قهرمانی در فصل ۲۵-۲۰۲۴ خواهیم داشت؛ این یک شب تعیین‌کننده بود و ما باید لحظه‌ای روی جزئیات دیدار آرسنال بمانیم.

فروپاشی آرسنال، حکایتی از کاستی‌های آشنا است؛ کمبودهای خط حمله و حساسیت و ترس و وحشتی که در ذهن دارند. نشان اسفناکی که به ویلا اجازه داد با دو گل در هشت دقیقه از مرگ کامل بازگردد، بیش از پیش برجسته می‌شود.

زمانی که فشار ویلا وارد شد، آرسنال به طرز وحشتناکی ضعیف جلوه کرد. زمانی که شدیداً نیازمند عزم و جزم بیشتر بودند؛ مصمم، ثابت‌قدم، دلیر و شجاع و مردوار کم آوردند. زمانی که فصلشان اجازه اشتباهات بیشتر نمی‌داد، دست به خودزنی و اقدامات خرابکارانه کردند.

بازی‌خوانی، تصمیم و ردیابی ضعیف میکل مرینو برای گل یوری تیلمانس برای ویلا به‌خوبی به ما می‌گوید توپخانه توپچی‌ها محموله کافی برای مبارزه برای کسب قهرمانی با لیورپول را ندارد، موردی که یان رایت، مهاجم سابق آرسنال و مفسر فعلی، شدیداً به آن تأکید کرد.

دومین گل ویلا ضربه رگباری از سوی اولی واتکینز بود، اما تمرکز تأسف‌بار توماس پارتی باعث شد تا متی کش، سانتر خود را آزادانه انجام دهد. آرتتا خشمگین به نظر می‌رسید و حق هم داشت.

با توجه به مصدومیت گابریل ژسوس و البته مهم‌تر، بوکایو ساکا، شاید تعجبی نداشته باشد “گانرز” تا این حد از لیورپول عقب افتاده‌اند، اما این همان روزی بود که برای چندمین بار به ما یادآوری کرد که آرسنال به تقویت چشمگیری در بازار نه‌چندان پررونق ژانویه نیاز دارد.

حسرت، حسی عجین شده با آرسنال در این هفته‌ها

آن‌ها موقعیت‌های متعددی را در تساوی ۲-۲ برای پیروزی داشتند، اما هیچ‌کدام موفقیت‌آمیز نبود. الگوها زیباست، و انتقال و تغییر سریع و پاس‌ها قابل قبول، دوست‌داشتنی و دیدنی هستند، و آرسنال آن‌ها را به‌خوبی انجام می‌دهد، اما دو گل از ۱۷ شوت، که بسیاری از آن‌ها موقعیت‌های عالی و خوبی بودند، بدجوری ضعیف به نظر می‌رسد.

برای اونای امری و ویلا نزول در ماه نوامبر پشت سر گذاشته شده است. آن‌ها دوباره جان گرفته‌اند و سرعت خود را افزایش داده‌اند و به نظر می‌رسد بیزاری از بازی‌های خارج از خانه برطرف شده است. آرتتا چنین احساسی نخواهد داشت. او تا حدودی بر حسب ضرورت، به خاطر غیبت سالیبا، دو تغییر در ترکیب اصلی تیم بعد از مناقشه با همسایه خود، تاتنهام، انجام داد.

سالیبا یک هفته وقت دارد تا به داد همسترینگ خود برسد. عدم حضور او به‌خوبی نشان داد وقتی در تیم حضور ندارد، چه اتفاقاتی رخ خواهد داد. یورین تیمبر وظیفه مدافع میانی را به عهده گرفت و «پارتی» به‌عنوان مدافع راست انجام وظیفه می‌کرد. تغییراتی که به اندازه کافی خوب و محکم جفت‌وجور نشد.

ویلا آشکارا قصد داشت نقاط آسیب‌پذیر آرسنال را هدف قرار دهد، با استراتژی امری برای تغذیه جیکوب رمزی در سمت چپ و نفوذهای ایان ماتسن در همان جناح.

آرسنال کنترل اولیه بازی را در اختیار داشت و این برتری با تعداد کرنرهای آن‌ها مشخص بود؛ ۴ کرنر در ۱۰ دقیقه ابتدایی. اما در طول فصلی پر از جنجال و بهانه، آرسنال پس از دور انداختن یک پیروزی ارزشمند دیگر، فقط خود را برای ملامت در روبه‌رو دارد.

توپچی‌ها، در حالی که در ۱۳ بازی خانگی آخر خود در لیگ برتر از زمان شکست ۰-۲ مقابل استون ویلا در آوریل شکستی نداشته‌اند، با این تساوی به آرزوهای خود برای عنوان قهرمانی خط بطلان کشیدند، زمانی که دو گل برتری و هر سه امتیاز نبرد را از کف دادند.

در طول فصلی پر از جنجال و بهانه، آرسنال تنها پس از دور انداختن یک پیروزی ارزشمند دیگر، خودش را مقصر دانست. توپچی‌ها که در ۱۳ بازی خانگی آخر خود در لیگ برتر از زمان شکست ۲-۰ مقابل استون ویلا شکست نخورده بودند، در آوریل گذشته به آرزوهای خود برای عنوان قهرمانی پایان دادند، با دو گل برتری داشتند و به هر سه امتیاز صعود کردند.

در مقابل، لیورپول به مدت ۹۰ دقیقه، درست زمانی که به نظر می‌رسید صدرنشین لیگ برتر برای سومین بازی متوالی لیگ برتر به مساوی دیگری بسنده خواهد کرد، داروین نونیز کم‌پیدا، ظاهر شد تا خانه برنتفورد در لندن را در هم ریزد.

این مهاجم بدشانس، زمانی از نیمکت به زمین آمد، تنها ۲۵ دقیقه از بازی باقی مانده بود. در کویر بی‌آب و علفی به سر می‌برد؛ از این‌رو طبق معمول مورد تمسخر هواداران میزبان قرار گرفت.

لیورپول در عین تسلط کامل، بدون آنکه قانع‌کننده باشد، سی‌وپنج موقعیت ایجاد کرده بود، تا اینکه داروین نونیز پا به سرزمین‌های سبزتر گذاشت و طی سه دقیقه با دو گل در دقایق ۹۱ و ۹۳، موقعیت لیورپول را در قله لیگ برتر تثبیت‌تر از همیشه کرد.

برای «زنبور»های پرتلاش و خستگی‌ناپذیر توماس فرانک بی‌رحمانه بود. مردان او به‌خوبی جنگیدند و شانس‌های کافی برای ضربه زدن به قرمزها در اختیار داشتند؛ اما لیورپول به‌خوبی آگاه بود هیچ تیمی با تساوی‌های پی‌درپی به قهرمانی لیگ دست پیدا نکرده است. برنتفورد یکی از بهترین رکوردهای خانگی انگلیس را در دست دارد اما در فصل جاری دروازه خود را بسته نگه نداشته است.

صلاح و رفقا 90 دقیقه هرچه زدند به در بسته خورد

در برابر آن‌ها، لیورپول شانس‌های زیادی را هدر داد ولی استحکامات ذهنی و قدرت پیگیری، باور و ادامه دادن و کوبیدن‌های درهای بسته، در پایان به داد لیورپول رسید. بعضی پیروزی‌ها ارزشی بیش از ۳ امتیاز دارد؛ در روزی که تا ۹۰ دقیقه لیورپول دستش به هیچ چیز بند نبود و می‌توانست دست خالی به خانه بازگردد.

آنچه در این مبارزه به دست آمد، نشانگر شخصیت مبارزه‌جوی قوای اسلوت بود. آنچه برای دست یافتن به لیگ برتر از واجبات است، در حالی که به نظر می‌رسد رقیب آن‌ها، توپچی‌های لندن، فاقد آن هستند. از این‌رو، لیورپول همچنان به تنهایی سرنوشت قهرمانی را در اختیار خود دارد.

امیرحسین صدر

19 ژانویه 2025

ناتینگهام فارست در تعقیب

علیرضا نجاتی | ناتینگهام فارست با همان ترکیب همیشگی و بازیکنان تاثیرگذار خود به یک پیروزی مهم دیگر رسید تا هم‌امتیاز با آرسنال، به تعقیب لیورپول صدرنشین ادامه دهد. فارست با پیروزی 3-2 مقابل ساوتهمپتون، قعرنشین بخت‌برگشته جدول که احتمالا بدترین تیم تاریخ لیگ برتر است، به سیزدهمین برد فصل خود رسید تا پس از لیورپول صدرنشین، بیشترین بردهای فصل لیگ را داشته باشد.

چهاردهمین گل کریس وود و جشن گل نیوزیلندی تمام‌نشدنی

درست است که آن‌ها موفق شدند قدیس‌ها را با حداقل اختلاف شکست دهند و مقابل ضعیف‌ترین تیم لیگ 3 امتیاز کسب کردند اما در پایان فصل، کسی از شما نمی‌پرسد کدام برد مقابل کدام تیم به دست آمده است؟ پیروزی است که اهمیت دارد. کریس وود و کالوم هادسون اودوی بازهم در گلزنی ناتینگهام مشارکت داشتند و البته الیوت اندرسون جوان هم گل اول تیم را زد تا نخستین گل فصل خوبش را ثبت کند. 

روبن آموریم و تیمی که به جراحی قلب باز نیاز دارد

علیرضا نجاتی | منچستریونایتد پیش از بازی خانگی برابر برایتون، به دنیس لا، اسطوره تازه درگذشته‌اش ادای احترام کرد اما نمایش شیاطین رنجور مقابل حریف دوست‌نداشتنی‌شان، برایتون، بیشتر مایه عذاب روح دنیس لا شد! شکست 3-1 مقابل برایتون در اولدترافورد شاید چند سال پیش یک شگفتی بزرگ بود اما الان خبری است که احتمالا به آن عادت کرده‌ایم. روبن آموریم، سرمربی منچستریونایتد شاید نخستین مربی واقع‌گرای دوران پسا فرگوسن باشد و به درستی اشاره کرد که تیم او بدترین منچستریونایتد تاریخ است. یونایتد برای اولین بار در 135 سال گذشته، در 12 بازی ابتدایی خانگی فصل خود در لیگ، نیمی از بازی‌ها را باخته و مقابل برایتون، رکوردشرم‌آور 8 باخت از 15 بازی را به ثبت رسانده است. در تاریخ، شاید برایتون حتی بیش از منچسترسیتی توانسته منچستریونایتد را اذیت کند؛ معنی واقعی یک گربه سیاه!

شاید این عکس، خلاصه‌ای از وضعیت این فصل و حتی فصول گذشته منچستریونایتد باشد

حقیقت این است که نمایش مقابل منچسترسیتی و لیورپول، یک مسکن کم‌اثر بود و تیم روبن آموریم در حقیقت نیاز به یک جراحی قلب باز دارد. شاید در این مسیر، واقع‌بینی سرمربی پرتغالی بتواند کمک‌کننده او برای اصلاحات ساختاری در منچستریونایتد باشد اما کار او برای جمع‌وجور کردن این اسکواد ناهمگون و کم کیفیت آن هم با بودجه اندک و محدود، به قدری سخت است که شاید به زودی شاهد سفید شدن موهای مشکی او باشیم!

پایان ماه عسل؟ جدایی دنیل از آنژ در راه است!

علیرضا نجاتی | درست است که منچستریونایتد با قرارگیری در رده سیزدهم جدول مایه تمسخر خیلی از هواداران در انگلیس را فراهم کرده اما وضعیت تاتنهام با قرارگیری در رده پانزدهم، بدتر از آن‌هاست. ماه‌عسل آنژ پوستکوعلو مدت‌هاست تمام شده و دنیل لوی ممکن است هر آن تصمیم به اخراج سرمربیِ محبوب هواداران بگیرد.

پوستکوعلو که در فصل اول حضورش با تکیه به اصول افراطی خود در زمینه فوتبال تهاجمی و ریختن طرح رفاقت با خبرنگاران، ضمن گرفتن نتایجی خوب برای خودش محبوبیتی به هم زد، در فصل 25-2024 همه چیز علیهش پیش می‌رود. با وجود ادامه مشکلات دفاعی و نتایج ضعیف، بیگ آنژ ذره‌ای از اصول حمله کردن تیمش عقب نکشید و شاید این دگم بودن تاکتیکی، به زودی به قیمت اخراج از کارش تمام شود. 

مصدومیت ویکاریو هم در این وضعیت آنژ موثر بوده اما یک تیم باید این‌قدر وابسته به دروازه‌بانش باشد؟

شاید هر بازی بهانه خودش را داشته باشد اما شکست برابر تیم کم‌مهره اورتون با سرمربی تازه‌واردی به نام دیوید مویس که یک سرمربی سنتی خوانده می‌شود، یک ناکامی بزرگ برای مرد به اصطلاح پیشروی استرالیایی است.  بدیهی است که با تاکتیک‌های هجومی آنژ، تاتنهام هیچ مشکلی برای گلزنی ندارد اما دفاع فاجعه باعث شده آن‌ها با تفاضل گل طعنه‌آمیز 10+، فقط 8 امتیاز تا منطقه سقوط فاصله داشته باشند. تاتنهام در 6 بازی لیگ برتری گذشته، 16 گل خورده و بدون حتی یک کلین‌شیت در ماه ژانویه، از همین حالا داستان لیگ برایش تمام شده و حتی “mate” های اتاق کنفرانس خبری نیز شاید نتوانند برای «بیگ‌آنژ» کاری کنند.