علی پیمان در گفت‌وگو با آنا؛
علی پیمان، نویسنده و کارگردان نمایش «ریگ چاه» می‌گوید: آرزوی من این است که مرزبان‌های مظلوم ببینند درباره آنها در گوشه‌ای از شهر حرفی زده می‌شود.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، علی پیمان، نویسنده و کارگردان تئاتر که با نمایش «ریگ چاه» در نهمین جشنواره ملی تئاتر ایثار حضور دارد؛ درباره جزئیات این اثر صحبت کرد.
این هنرمند با بیان اینکه «ریگ چاه» نام پاسگاهی در مرز‌های شرقی ایران در سیستان و بلوچستان است، بیان کرد: این نمایش از زیست شخصی خودم برآمده است. من سیزده ماه در پاسگاه ریگ چاه خدمت کرده‌ام و پس از شهادت فرمانده‌ام عیسی بابائی به خودم قول دادم روزی اجرایی درباره مرزبان‌ها در تئاتر به صحنه ببرم و حالا این آرزو به کمک دوستانم به واقعیت تبدیل شده است.
او ادامه داد: این نمایش به داستان سربازان نیروی مرزبانی ایران که برای گذراندن خدمت سربازی و در عین حال دفاع از قاموس و مام وطن در «ریگ چاه» گذران زندگی می‌کنند؛ اشاره دارد. داستان پنج سرباز و یک فرمانده که هر یک از یکی از شهر‌های ایران در آن حضور دارند.
پیمان افزود: داستان از جایی آغاز می‌شود که با آمدن سربازی جدید و تازه کار به پاسگاه، اتفاقات تازه‌ای در پاسگاه رخ می‌دهد. در طول نمایش سربازان هربار به کمینی خطرناک در دل کوه و صحرا‌ها می‌روند و با بازگشت‌شان ما از کمین آگاه می‌شویم.
نویسنده و کارگردان نمایش «ریگ چاه» با اشاره به فرم اجرایی بیان کرد: فرم اجرایی نمایش ترکیبی از دیالوگ و بازی بدن بازیگران در قالبی کمدی تراژیک است. بازیگران حاضر در نمایش همه از جوانان دانشجوی رشته تئاتر هستند. ترکیبی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه هنر ایران و دانشگاه تهران و در دل اثر ردپای تجربه‌گرایی دانشجویی دیده می‌شود.
او با بیان اینکه مهم‌ترین رسالت جشنواره ایثار می‌تواند حمایت از گروه‌ها برای اجرای عمومی باشد، گفت: خوب است تا جشنواره فرصتی را برای گروه‌های نمایشی فراهم کند تا به جز اجرا در مدت زمان جشنواره، توانایی‌های خود را به نمایش بگذارند چراکه به حق پتانسیل اجرای عموم و حضور در بدنه تئاتر را دارند و می‌توانند با مهم‌ترین اجرا‌های مهم در سطح شهر به رقابت بپردازند.
این هنرمند افزود: دبیر جشنواره و سایر عوامل مدیریتی می‌توانند در به اجرا بردن این آثار به گروه‌ها کمک کرده و سالن‌های مناسبی را در سطح شهر چه برای اجرای تهران و چه اجرای شهرستان فراهم کنند تا ژانر ایثار و دفاع مقدس از این رخوت و کرختی بیرون آمده و در تئاتر بدنه حرفی برای گفتن داشته باشد و صرفا تولیدی برای یک اجرای جشنواره‌ای نباشد.
پیمان ادامه داد: مهم‌ترین نکته‌ای که بچه‌های جشنواره می‌توانند به آن عمل کنند؛ برنامه‌ریزی دقیق‌تر و دادن تاریخ اجرا از حداقل یک ماه قبل‌تر است تا گروه‌های تئاتری بتوانند با آمادگی کامل و برنامه‌ریزی فکر شده در جشنواره حضور پیداکنند و سطح کیفی اجرا‌ها بالاتر برود.
او بیان کرد: تبلیغات شهری و فضای مجازی برای آگاهی عامه مردم برای حضور در جشنواره هم بسیار اهمیت دارد. باتوجه به مضامین اجرا‌ها می‌توان با ارگان‌ها و سازمان‌های مربوطه رایزنی کرد و برای تماشای اجرا‌ها از آنها دعوت کرد تا زحمات گروه‌ها بهتر دیده شود.
این کارگردان در پایان گفت: آرزوی من است که فرمانده کل مرزبانی ایران، سردار احمدعلی گودرزی و خانواده شهید بابایی و خانواده خودم و فرماندهان خودم اجرایم را به تماشا بنشینند. مرزبان‌های مظلوم ببینند که راجع به آنها در گوشه‌ای از شهر حرفی گفته می‌شود. دوست دارم تعدادی از صندلی‌ها را مرزبان‌ها با همان لباس‌های پلنگی پرکنند و ساعاتی را کنار من و بازیگرانم بخندند و اشک بریزند و این مهم‌ترین خواسته من از دبیر جشنواره ایثار است تا شرایطی فراهم کنند تا این نمایش را مرزبانان غیور و از جان گذشته کشور ببینند.
نهمین جشنواره ملی تئاتر ایثار از ۶ تا ۱۰ اسفند به میزبانی بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان‌های استان تهران و دبیری محمد کرم‌اللهی در تهران برگزار می‌شود.
source