تفال به حافظ شنبه ۲7 اردیبهشت ۱۴۰۴؛ ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس……

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس

بوسه زن بر خاک آن وادی و مشکین کن نفس

منزل سلمی که بادش هر دم از ما صد سلام

پرصدای ساربانان بینی و بانگ جرس

محمل جانان ببوس آن گه به زاری عرضه دار

کز فراقت سوختم ای مهربان فریاد رس

من که قول ناصحان را خواندمی قول رباب

گوشمالی دیدم از هجران که اینم پند بس

عشرت شبگیر کن می نوش کاندر راه عشق

شبروان را آشنایی‌هاست با میر عسس

عشقبازی کار بازی نیست ای دل سر بباز

زان که گوی عشق نتوان زد به چوگان هوس

دل به رغبت می‌سپارد جان به چشم مست یار

گر چه هشیاران ندادند اختیار خود به کس

طوطیان در شکرستان کامرانی می‌کنند

و از تحسر دست بر سر می‌زند مسکین مگس

نام حافظ گر برآید بر زبان کلک دوست

از جناب حضرت شاهم بس است این ملتمس

تفسیر عرفانی:‌

حضرت حافظ در بیت های اول تا سوم می فرماید:

ای باد صبا اگر گذرت به کنار رود ارس افتاد، خاک آن محل را ببوس و نفس خود را عطر آگین کن. 

منزل سلمی را که ما بر او سلام فراوان می فرستیم، پر از صدای ساربانان و آواز کاروان بینی و به این نشانی ها منزل او را می یابی.

ای صبا همین که منزل جانان را با این نشانی ها دیدی، محمل او را ببوس و آنگاه با گریه از جانب ما به او بگو که از هجران تو سوختم. به فریادم برس.

تعبیر غزل:

مدتهاست به دنبال کسی هستید که بین شما و او واسطه شود و حرف دل شما را نزد او بازگو نماید. بهترین واسطه خود شما هستید. بهتر است شخصا و صادقانه حرف دل خود را بازگو نمایی. در این راه پرفراز و نشیب پند و اندرز بزرگان و تجربیات آنها می تواند بسیار موثر واقع شود.